Kreten

Joyce Patricia Adès [25 juli 1928 – 27 augustus 1986] werd geboren in Bowden, Engeland, in een bankiersfamilie uit een milieu van Sefardische joden afkomstig uit Aleppo, Syrië. De familie verhuist naar Caïro waar Joyce opgroeit. Ze trouwt in 1947, maar haar jonge echtgenoot sterft een aantal maanden later aan kanker. De dood zal in al haar werken een hoofdmotief gaan vormen. In 1949 huwt ze de bankier Samir Mansour die goede banden heeft met kunstenaars, ministers en diplomaten. Joyce ontwikkelt zich tot Frans-Egyptisch auteur. Na de Suezcrisis van 1956 verhuizen zij definitief naar Parijs waar ze verkeert in een milieu van surrealisten en kunstenaars.

Joyce Mansour schrijft gedichten vervuld van een ongeremd vrouwelijk seksueel verlangen en hard uitgemeten obsessies met de dood. Zij geeft stem “aan haar reflexen. Hier zijn we in het rijk van de onmiddellijke spraak, die het lichaam uitbreidt zonder een onderbreking in de continuïteit. Elk orgaan heeft zijn woord, als een uitbarsting van sap, als een plas bloed.” Haar eerste dichtbundel Cris (Kreten) is “het domein van de directe spraak” dicht in de buurt van de surrealistische écriture automatique.

Met een informatief voorwoord van Pieter Schermer en illustraties van Rik Lina.